امروزه نسبت زیادی از دارایی شرکت‌ها نامشهود است. مدیران مالی، حسابداران و حسابرسان و مدیران اجرایی با مسائلی در تعیین ارزش دارایی‌های شرکت‌ها روبه‌رو می‌شوند که این مسایل در گذشته به ندرت وجود داشت. مسائلی از قبیل تعیین وضعیت مالی شرکت و تنظیم گزارش‌های مالی برای افراد داخل و خارج از سازمان، تصمیم به خرید یا فروش دارایی و مواردی از این دست به سادگی گذشته قابل حل نیستند. در فرآیند حل تمام این مسائل تعیین ارزش دارایی‌های نامشهود از جمله فناوری، عامل حیاتی به شمار رفته و نقش پررنگی را ایفا خواهد کرد.
فناوری را می‌توان تمام دانش محصولات، فرایندها، ابزار، روش ها و نظام‌هایی تعریف کرد که در جهت خلق و ساخت کالا و ارائه خدمات به کار گرفته می‌شود. به عبارت دیگر فناوری یعنی کاربرد دانش در ساخت تجهیزات و ابزار مورد نیاز انسان.
فرایند تعیین ارزش فناوری در اصطلاح ارزش‌گذاری فناوری نامیده می‌شود. ارزش‌گذاری فناوری یعنی کمی کردن در واحد پولی. وقتی راجع به ارزش چیزی سوال شود، دنبال پاسخ کمی مثلا واحد دلاری، ین، مارک، تومان یا دیگر واحدهای پولی می‌گردیم. خواه از نوع تجهیزات تولیدی مثل ماشین‌آلات، یک دارایی درآمدزایی نامشهود مثل ثبت اختراع یا امتیاز یا یک دارو با ارزش درمانی زیاد باشد و یا یک قطعه هنری زیبا بدون منافع تجاری مثل یک نقاشی شگرف. ارزش همه این‌ها می‌تواند با یک واحد پولی تعیین شود. ارزش فناوری و تحقیق و توسعه نیز قابل کم شدن است.
